نویسندگی خلاق چیست؟ آموزش نویسندگی خلاق

77 پاسخ

1. تمرین اول :
   1.موهایش به شاخه درختی کهنسال گیر کرد
   2.موج های دریا به محض رسیدن به انگشتان پاهایم عقب نشینی می کردند
   3.دنیا در چشم های آبی رنگش ،خاکستری جلوه می کرد
   4.آخرین در را که باز کرد نوری خیره کننده چشم هایش را بست
   5.ساعت 5 عصر با درونم قرار ملاقات دارم
   6.دیروز همان روزی بود که باید فراموش می کردم
   7.باد نبود اما لباس های آویزان بر بند رخت تکان می خوردند
   8.می توانستم از دور برق چشم هایش را ببینم

   پاسخ

2. سلام آقای کلانتری من با اینکه تنها۱۴سال سن دارم خیلییییی به نویسندگی علاقه دارم.
   و بیشتر هم داستان کوتاه مینویسم.
   اما با خواندن کتاب نویسندگی آنلاین نوشته خودتون .
   فهمیدم که تو ایران یک نویسنده فقط یه خرج بخور و نمیر به دست میاره و همونطور که از سنم معلومه سال دیگه انتخاب رشته دارم به نظرتون با این وضع برم رشته انسانی و واسه نویسندگی بخونم.

   پاسخ

   1. سلام عزیز
      من در این رابطه دو سه تا مطلب نوشتم که شاید بتونه به شما کمک بکنه:
      شغل نویسندگی
      نویسنده باید ثروتمند باشد یا فقیر؟
      آیا نویسندگی نان و آب می‌شود؟

      پاسخ

3. خون در میان رگهایش به سمت جمجمه و چشمانش می دوید. فشار زیادی را در سرش تحمل میکرد. دستانش به لرزه افتاده بود و دیگر توان نگه داری او در آن حالت را نداشت. پشت سر هم اعداد را از هزار تا هزار و ده میشمرد و دوباره از اول. باید این انرژی های سرکوب شده در خودش را به نحوی خارج میکرد تا اثرات مخربی بر روانش باقی نگذارند. بار اولش نبود که این احساسات شدید در او پدیدار میشود و دیگر مثل یک جوان خام آنها را بر سر نزدیکترین فرد دم دستش خالی نمیکرد. اما این بار با دفعات دیگر فرق داشت. اگر هم میخواست این احساسات را بر سر باعث و بانی به وجود آورنده اش خالی کند تبعات بدی بر وی پدیدار میشد.

   پاسخ

4. من از مردن میترسیدم اما مردم.وقتی میگویم مردم یعنی به طور کامل مردم. انروز صبح تازه از خانه بیرون رفته بودم به مدرسه میرفتم حتی دوستم نیز همراهم بود.
   در راه داشتم از خیابان رد میشدم که ماشین به من زد سرعتش بالا بود و من آخرین چهره ای که به خاطر دارم چهره دوستم بود. سپس وجودم سرد شد میدانستم روحم از بدنم جدا میشد .اما کاری نمیتوانستم انجام بدهم روحم از آنجا به پرواز درآمد و به حرکت کرد کشور ها زیر پایم حرکت میکردند.
   به یونان رسیدیم . یونان را میشناختم برای مسافرت به یونان آمده بودیم.همانطور حرکت میکردم که به کوه المپ رسیدم.
   اساطیر یونان را میشناختم. المپ نشینان اما آنهارا باور نداشتم.تا کاخ خدایان را دیدم وارد شدم و آنهارا دیدم. همانطور جلو رفتم تا به بدن یکی از آنها وارد شدم. حال من خودم را میشناختم من هرمس بودم. خدای جاده ها سخنوری دزدی چوپانان پزشکان و…… کودکی ام را به یاد می آورم . از گهواره بیرون رفتم تا گاو های آپولو رابدزدم.آنهارا به غاری بردم. لاکپشتی را گرفتم و اورا کشتم. یکی از گاو هارا نیز کشتم و چنگ را ساختم……………
   این البته نسخه اولیه و کوتاه شده اش هست که ایدش مال خودم هست درباره پسری هست که میمیره و در قالب هرمس خدای یونانی ظاهر میشه اسم کتاب هم هست هرمس

   پاسخ

   1. زنده باد یاسین عزیز
      ایدۀ خوبی دارید. حتما کتابتون رو کامل کنید.

      پاسخ

5. تمرین اول :
   تمام جنگ های جهان به مدت یک هفته به تعویق افتاد! طبق امضایی ک سازمان ملل از تمام کشور های در جنگ گرفته ، هیچ کشوری حق ندارد یک هفته دست به سلاح بگیرد .
   من یک کودک یمنی هستم ! و میدونین مهم ترین چیز برای ادامه ی زندگی در یمن چیه ؟ خیالات…

   پاسخ

6. هدفم از یادگیری نوشتن خلاقانه، اثرگذاری است.اثر گذاری به این معنی که منشاء یک تغییر حالت یا رفتار یا تصمیم بشم.

   پاسخ

7. همیشه نگران بودم بمیره. بعدازظهر یک روز سرد پاییزی بود. رسیدم سر کوچه، بچه ها به سمتم دویدند حتی سعید که باهاش قهر بودم. غیرعادی بودن حرکتشون رو فهمیدم اما دلیلش رو نه. رفتم تو خونه، کفشهای زیاد و سر و صدا و گریه و زاری، خبر از حادثه بدی می داد. فکر کردم نگرانی همیشگیم به حقیقت پیوسته و خودم رو سرزنش کردم که دیدی اینقدر فکرشو کردی که شد آنچه نباید میشد. اما یهو باهاش مواجه شدم اونی که نگرانش بودم زنده بود. مادرم زنده بود ولی گریان، گریان از رفتن پدرم. مونده بودم خوشحال باشم یا ناراحت، اما ناراحت بودم. گریان شدم.اشک ریختم. پدرم رو از دست داده بودم اما چرا هیچوقت نگرانش نبودم…

   پاسخ

8. تمرین یک :
   پشت پنجره ایستاده ام . قدم های آدم ها را می شمارم. چقدر با عجله به دنبال زندگی می دوند؟ در فکر عمیقی فرو رفته ام. صدای جیر جیر در اتاقم تمام حواس پنج گانه ام را پرت می کند.سالهاست همان طور ناله می کند. اما کسی نیست که به داد ناله های بی مقدارش برسد. خوب که گوش فرا می دهم، صدای پچ پچ خردی از میان جیر جیر در می شنوم. پشت در آشنایانی غریب، فرصت را غنیمت شمرده اند تا از من بگویند. از فهمیدنش تنم به رعشه می افتد. برای همین خودم را به بی خیالی می زنم تا تلخی کلامشان بر تنم ننشیند.

   پاسخ

9. تمرین اول
   صدای شلیک اصلحه بگوش رسید. صدای فریاد و جیغ بلند شد. مادر به از پستوی خانه به سمت حیاط دوید سراسیمه در تاریکی به جستجو پرداخت و فریاد زد چه شده؟ چه شده؟ به سمت پسرش دوید از روی اسب به زمین افتاده بود.پدر بالای سرش بود اصلحه یک طرف افتاده بود و در کورسوی نوی فانوس خون روی شکم پسر به خوبی نمایان بود. مادر که رسید جیغ کشید و برسر کوفت: محمد نبی؛ محمد نبی؛ چه شده؟ چه شده؟….. بین هیاهو و فریادها، پدر گفت که پای جلوی اسب در تاریکی شب به داخل چاله فرو رفته و اسب را به زمین زده تفنگ که سر خورده بود و در حال افتادن شلیک کرده بود و به شکم پسر اصابت کرده بود. موجی از وحشت و غم و اضطراب به جان مادر دوید دیگر هیچ نمی دید، هیچ نمی فهمید، از خود بی خود شده بود همه کارهایش را بی اختیار انجام می داد، نمی توانست آنچه رخ داده را باور کند.
   پدر سوار بر اسب با شتاب به دنبال طبیب رفت.طبیب دور بود چهل کیلومتر دور تر. آخر انجا روستا بود. شب بود. تمام راه را گریست و خدایش را خواند و از او مدد می خواست. با خود می اندیشید کاش می شد زمان را به عقب برگرداند به ساعتی قبل که به پسرش گفت امشب برای ترساندن خوک ها باید به مزرعه بروند.کاش پسرش بیمار می بود نمی آمد کاش کشاورز نبودند، کاش میمرد این لحظه را نمی دید. کاش همه چیز یک کابوس باشد. در دل شب نعره می زد و خدا را می خواند.
   طبیب که رسید سپیده دم بود.چشمش به نگاه سرشار از التماس زن افتاد با خود گفت کاش شرمنده این نگاه نشود. اما……..

   تمرین دوم:
   من تا به حال نوسندگی خلاقانه نداشته ام.

   پاسخ

10. با صداى مهيب كوبيدن درب خانه ، شش ضرب از جاى پريدم. نيمه شب بود. همه خواب بودند. داشتم خواب مى ديدم كه ناگهان از آن صداى مهيب پريدم. زمستان بود. سرد بود. برف شديدى باريدن گرفت. پالتوى سياه كهنه اى كه بر جالباسى آويزان بود بر تن كردم و دويدم. در را باز كردم. كسى پشت در نبود. پس آن صداى مهيب كوبيدن در، چه بود؟ آيا ديوانه اى در اين وقت از شب ، در را كوبيده است تا مرا هراسان سازد يا كه سربه سرم بگذارد؟ از لاى در به بيرون سرك كشيدم. نگاهى به راست … نگاهى به چپ… كسى را نمى ديدم … چرا انگار كسى در كوچه از دور ديده مى شد. اما خيلى دور شده بود و من نمى توانستم در تاريكى شب او را تشخيص دهم. در را بستم و به خانه باز گشتم. در چوبى ساختمان را كه باز كردم صداى خندهايش را شنيدم. ترس وجودم را فرا گرفته بود. اين مجنون كيست در اين وقت شب ؟! بدنبالش همه خانه را زير و رو كردم. او را نيافتم. اما صداى بلند خنده هايش به قهقه هاى ترسناك مى مانست. از ترس مى لرزيدم. اهل خانه را صدا مى كردم. جوابى نمى شنيدم. چرا هيچ كس صدايم را نمى شنيد؟ چرا از صداى قهقه هاى ترسناك اين مجنون كسى بيدار نمى شد؟اين ملعون كيست كه در اين نيمه شب سرد و تاريك قصد ترساندن مرا دارد؟……
    قسمتى از داستان ” شبى كه شيطان به خانه ام آمد ” را خوانديد. جالب است بدانيد بقيه داستان را خودم هم نمى دانم چون هنوز ننوشته ام. قسمتهايى كه خوانديد همين الان كه براى شما مى نوشتم خلق شد بقول شاهين عزيز داغ داغ بود……..

    پاسخ

11. گاه مى نويسم ،مى نويسم ،مى نويسم ، بعد نوشته هايم را مى گذارم روبرويم تا باز نويسى كنم اما وقتى به پايان مى رسد ناگهان متوجه مى شوم آن چيزهايى كه در بازنويسى ام نوشته ام اصلا آن چيزهايى نيست كه قبلا نوشته بودم. داستان از اين قرار است كه قصد مى كنم ايده اى را سروسامان بدهم و شروع مى كنم به نوشتن اما هنگام نتيجه و بازنويسى مطلب ، يكمرتبه چشم باز مى كنم و با خود مى گويم: چى بود و چى شد. خلق يك اثر اين چنين انسان را متحير مى سازد.
    گاه مى خواهم نثر بنويسم شعر مى شود گاه مى خواهم جستار بنويسم مقاله مى شود گاه مى خواهم شعر بنويسم داستان مى شود. اينگونه است كه با پر نوشتن ، كسب خلاقيت نموده قدم در جرگه نويسندگى مى گذارى!

    پاسخ

12. تمرین اول:
    ایمیلم را باز کردم…چشمم به اولین ایمیل خورد…از طرف کسی نبود جز او…ایمیل را باز کنم یا نه؟! محتوای ایمیل چه می تواند باشد؟!
    تمرین دوم:
    هیچ زمینه ای در نویسندگی خلاق ندارم… هدفم از یادگیری نوشتن خلاق، میخکوب شدن خواننده و برجای ماندن نوشته ام در ذهن اوست.

    پاسخ

13. یک روز عصر که از آزمایشگاه به طرف خوابگاه میرفت هنگام قدم زدن در خیابان دانشگاه ناگهان دانه های شن زیر پایش لغزیدند این حس او را برد به دوران کودکی حسی آشنا از دوران خوش کودکی صدای شن های حیاط خانه ی زیر بازارچه قوام الدوله خاطرات کوتاه چهار یا پنج سالگی انگار به خود آمده بود، با خود گفت آیا این وظیفه من است که در خارج بمانم و دستم را در سفره ی خارجی ها بگذارم؟ من باید به کشور خودم برگردم. دستم را در سفره خودمان بگذارم و جوانان کشورم را در یابم. با جوانانی که از علم و دانش فرار می کنند و درس نمی خوانند دعوا کنم.
    خاطرات کوتاه اما شیرین کودکی یاد وطن را در او زنده کرد. همان جا تصمیم گرفت که به میهن بازگردد.
    _________________________________
    تا به حال تجربه نویسندگی خلاق را نداشتم ولی میخواهم یاد بگیرم تا نوشته هایم مخاطب را جذب کند و در یادها بماند.

    پاسخ

14. مبینمش شیطان درون که ایستاده و هرزگاهی با پوزخندی نظاره گر است.
    سعی می کنم ندید بگیرمش و به کار ادامه دهم بیخ گوشم می گوید نمی توانی، هر وقت چیزی را در گوشم نجوا می کند، یخ می کنم تمام اجزای بدنم از این سرما منقبض می شود، نمی دانم چه در کلام دارد که سردی سخنش تا مغز استخوان نفوذ می کند و من را ویلچر نشین درونم می کند.
    ولی اینبار نمی خواهم تسلیم شوم. باید از این رخوت و سستی بگریزم. درونم دنبال کور سوی آتشی می گردم، آتش باید سوزنده باشد، باید گرما بخش باشد و باید نورانی باشد که ترس را بسوزاند، امید را روشنی بخشد و عشق را گرما بخشد تا بتوانی قیام کنی و خود را بسازی.

    پاسخ

15. دلم میخواست خودم را از همان پل عابر پیاده پرت کنم. احتمالا لاشه ام جایی میان ریلهای قطار شهری می افتاد و بعد هم با رد شدن قطار شهری یک لایه ی نازک از افکار پوچ و واهی روی ریل را می پوشاند و رنگ ریل اندکی مایل به قرمز میشد که برای خیلی ها هیجان انگیز است. آخر میدانی قرمز رنگ جذابی است. حتی گاوها را هم جذب میکند. من با چشمان خود دیده ام!! بعد از آن تعدادی عکاس خبری و تعدادی رهگذر با تلفن همراه این تصاویر دلنشین از کم شدن یک موجود اضافی از روی زمین و افزایش فضای آن جهت پروراندن فردی با نوعی دیگر از افکار پوچ و واهی را ثبت میکردند. با این حال فکر میکنم اگر دو روز پیش همانجا جلوی آن پژوی سفید که احتمالا با سرعت 80 یا 90 کیلومتر می آمد، چهار زانو نشسته بودم، شرایط بهتر میشد. سر و صدایش کمتر در می آمد و پای رسانه های لاشخور به آن جا باز نمی شد.

    پاسخ

16. سپیده دم فردا اعدام میشد .این آخرین ساعتهای زندگیش بود .به یکباره تمام خاطرات زندگی جلو چشمش رژه رفتند.پرشد از دوران بچگی.وقتی که هنوز یک پسربچه لاغر باریک با پاهای دراز سیاه ودودست استخوانی که از استین لباسش به دوسوی بدنش اویزان بود توی کوچه های محله اشان می دوید .

    پاسخ
17. بازتاب: شهر نوشتن | تقویم محتوایی 40 روز اول - مدرسه نویسندگی

18. همیشه سعی کرده ام خلاقانه بنویسم . نوشته هایی متفاوت از دیگران .تصورم اینست که من بعنوان یک نویسنده باید حرفی نو برای گفتن و ایده ای تازه برای خلق کردن داشته باشم و به خواننده کمک کنم تا دنیای اطرافش را از دریچه ی دیگری ببیند. طوری که خودش دست به قلم ببرد و بنویسد…
    “تمرین ” پاراگراف اول یک داستان:
    اوایل تابستان بود. ما در یک خانه ی درختی در وسط جنگل بودیم. خورشید اشعه های طلایی اش را بر روی جنگل می پاشیدو پنجه های تیز و زرینش از لابلای شاخ و برگ درختان به درون جنگل پهناور نفود می کردند.کنار پنجره ایستادم و پرده ی حریر زرد رنگ را کنار زدم.پنجره را باز کردم .آفتاب به درون خانه ی درختی دوید….

    پاسخ

19. «تمرین دوم»
    هدف از نوشتن خلاق:
    خلق کتاب های چون بوف کور است
    که ادم‌هایی با درک بااالا را از بقیه ادم‌ها جدا می‌کند
    در واقع قبل خواندن یک کتاب باید مقدمه ای از ان را بدانیم
    که ایا ما درک جملات این کتاب را داریم؟!

    پاسخ

20. «تمرین اول»
    از آن اتفاق بد هضم و فجیع چند روزی میشد که گذشته بود
    اوضاع،
    چندان مساعد نبود،
    ولی بهتر از پیش
    گل‌هایِ شمعدانیِ پشت پنجره خشک و بی روح شده بودند
    گویی غمِ آن فاجعه آنها را هم سوزانده بود…

    پاسخ

21. (تمرین دوم)
    از دیروز تا حالا دو تجربه دارم.
    اول»هدف را از نوشتن بدانم و
    دوم»تمرین اول همین درس یعنی تلاش برای نوشتن
    چند جمله ی عجیب و غریب

    هدفم از نویسندگی خلاق»آموختن نوشتن ساده
    وساخت پلی رو به دروازه های بزرگ آینده😊

    پاسخ

22. تمرین اول:

    انسان سراسیمه داخل آمد و اولین میخ شکایت را بر
    تابوت تاریخ کوبید.تاریخ،مهربان انسان را در قلب
    خود جای داد و جنونش را با راز و آوازیی شیرین و
    و طعمی دلپذیر در انسان رها کرد پس آنگاه انسان
    آرامتر و تاریخ نگران از آخرین میخ این تابوت مرموز
    دل انگیز خود را فراموش کرد تا این تابوت را در قلب
    خود به یادگار سپارد……

    پاسخ

23. من ادبیات خوندم هم در دبیرستان و هم دانشگاه . همیشه حسی که خوندن یک متن زیبا بهم میداد یا یک شعر قابل وصف نبود. انشا رو خوب مینوشتم و همیشه نمره ی خوبی میگرفتم . اهل مطالعه بودم و هستم. تجربه ای در نوشتن ندارم ولی همیشه دلم خواسته که بتونم بنویسم .
    دلم میخواد یاد بگیرم و‌بتونم احساسم رو در قالب نوشته های زیبا به تصویر بکشم امیدوارم در این مسیر در کنار دوستان و استاد گرامی موفق بشم.

    پاسخ

24. تمرین اول
    در مسیر عبور از تنگه های پرپیچ و خم ذهن ، حضور کسی ، چیزی، حسی یا نمیدانم عروجی گاهگاهی رفتن را دلچسبتر می کند.هر قدمی که برمیداری برای نوشتن ذهنت درگیر میشود با زیباییهای محیط اطراف. دیگر فکر نمیکنی ، مسیر برایت روشن‌میشود و با سرعتی که با عجله همراه است نمی دانی چرا ولی به پیش میروی انگار دست خودت نیست افسارش را میگویم . میبردت به هر جا که خودش میخواهد. تو هم میروی انگار بدت نمی اید کسی تو را بکشاند به ژرفای ناخوداگاهی ، دوست داری تجربه کنی و حس هایی را که میخواهی در خیالات خود ببینی و ارام بگیری .

    پاسخ

25. تمرین دوم:
    پیش تر در طرح تابستانه یا همان طرح ویژه مدرسه نویسندگی درس های آشنایی با انواع استعاره و تشبیهات را یاد گرفته بودم.همین طور انواع زوایای دید در نوشتن داستان و متن را هم آموخته ام.با اینکه خودم بیشتر یادداشت نویسی و سبک نوشتاری غیر داستانی را دوست دارم اما به نظرم استفاده از استعاره و داستان گویی و تشبیهات و آرایه های ادبی می تواند نوشته های ما را جذاب تر کند.

    هدف ام از یادگیری نوشتن خلاقانه این است که یادداشت ها و متن های جذاب تر و متنوع تری بنویسم و با اینکه نوشتن برایم عادت هر روزه نشده اما وقتی سراغ تمرین ها می روم خیلی برایم لذت بخش و زیبا می نمایاند.همین طور استفاده از روش خوشه سازی هم خیلی به من در نوشتن کمک کرده است.ناگفته نماند که در دبیرستان رشته ادبیات و علوم انسانی خوانده ام و در درس آرایه های ادبی با همه انواع تشبیهات و استعاره ها آشنا شده ام.اما آن موقع اصلا برایم آسان نبود و دوست نداشتم ,چون به قصد نمره و امتحان بود,اما الان بسیار علاقه مند تر شده ام و بسیار لذت بخش و شیرین است.

    پاسخ

26. تمرین اول:

    پس این خدیجه خانم چهره دیگری هم داشت و بعد 3 سال و اندی ماه,آن یکی روی ماه اش را به من نشان داده بود!به هر حال آن شب خیلی از دستش ناراحت شدم.آخر به تو چه مربوط است که او چرا تا به حال بچه دار نشده است.تازه جلوی مینا و 2 نفر دیگر گفت.دو هفته بعد از آن صحبت ها,من برای مهمانی روز 20 تیر منزل پروین خانم مرتب دعا می کردم که این حاجیه خانم!آن شب به کل فراموش کند که چه دسته گلی می خواهد موقع صحبت ها به آب دهد.همه چیز به خوبی پیش رفت تا اینکه به نظر آمد فقط ظاهراً این قضیه فراموش شده .حاجیه خانم هنگام خداحافظی با لبخند موذیانه ای گفت که تو یک قولی به من دادی,بعد جلوی محمود چیزی نگفت و با لبخند گفت انشاءالله منتظر هستم.بله دوباره زهرش را ریخت….
    جالب اینجاست که دختر بزرگ خودش یعنی محیا را نمی بیند که هنوز ازدواج نکرده و مینا هم که فقط یک بچه دارد و دیر هم بچه دار شده.پس مسجل شد که منشاء همه این حرف ها و ناراحتی ها از کجاست.

    پاسخ

27. درودوسلام
    تحملش تمام شده بودخودرابه دست بادسپرد.با نوازش دستان سردباد، آرام از لابه لای انگشتان درخت تنومند سرخورد.
    دست در دست باد شروع به رقصیدن می کند با پیچ وتاب به سمت دشت پر از گل سفر می کند. احساس هیجان تمام وجودش را فرامی گیرد. آرام ارام خودرابه پایین می کشد سرعت چرخیدنهایش کمتر شد گاهی احساس تهوع می کرد به گلهای باغ نزدیک ونزدیکتر می شود ازاین فاصله چقدر زیباوپررنگ بودند. از آن بالا نمی توانست به خوبی ببیند. درکنار گلی روی شاخه نشست .حسابی گل را با حسرت تماشاکرد.گلبرگهایش در نوازش باد رفته رفته رنگ می باخت وشاید از دیدن او چنین شده بود.باد آمد اورابه سمت خود کشید ودوباره رقصیدن آغاز شدودر آخرین دور رقص اورا روی زمین گذاشت ورفت. به بالا نگاه می کند چقدراز اصل خود دورشده .

    در مورد نویسندگی فقط برای خودم نوشتم برای اولین باره که نوشته هام رو به اشتراک میزارم (البته اگه بهش گفت نوشته)هیچ تجربه ای هم نداشتم امیدوارم این کلاسها بتونه به رسیدن به هدفم کمکم کنه

    پاسخ

28. درود بر شما استاد بزرگوار؛
    پاراگراف اول داستان من:
    در یکی از روزهای بهار 98 به دنیا آمد. در سن چهل سالگی تولد دوباره اش اتفاق افتاد. سالهای زیادی در اسارت بود و خودش را از یاد برده بود. مانند پرنده ای که سالها کنج قفس مانده و پرواز را از یاد برده است. روزی که دل به دریا زد و تصمیم گرفت به ظلمی که سالها بر خود روا داشته پایان دهد، آب پاکی را روی دستش ریختند و وعده حداقل دو یا سه سال آینده را به او دادند. 19 سال ریتم آزاردهنده و یکنواخت! ترسید اما شروع کرد. بالاخره پس از گذشت 6 ماه، رای دادگاه رهایی اش را از تمام تلخیها رقم زد. سمفونی زیبای عمرش نواختن گرفت و موسیقی متن زندگی اش با ضربان قلبش تنظیم شد؛ مثل پرنده ای سبکبال که برای اولین بار قرار است پریدن را تجربه کند و بالاخره طلاق!…
    تجربه نویسندگی خلاقانه ندارم و در آغاز راه هستم و هدفم از یادگیری نوشتن خلاق، گشودن تمامی انسدادهای درونی ام برای ارتباط با مردم است.

    پاسخ

29. تمرین اول:
    ۱. زن راهب با تمام سرعت اتاق ها را یکی پس از دیگری از پس هم می گذراند. دست چپش ناخودآگاه گردنبد صلیبش را تنگاتنگ در آغوش کشیده بود…
    ۲. جمله مبارک باشه در سرش اکو میشد. خانوم دکتر خنده رو دیوانه وار این جمله را در ذهن مادر مجرد تکرار می کرد…
    ۳. خب طرف کیه؟
    خودمم. می خوام ماه آینده تو روز تولدم منو بکشی…
    ۴. دختر بچه جیغ کشید و با زجه سمت پسر بچه دیگر گفت: اون خانومه چرا از سقف آویزونه؟!
    ۵. اشک به آرامی راه چشمانش را سمت آسفالت زیرسرش پیمود. او حالا یک زن شده بود…
    تمرین دوم:
    راستش به نظرم نوشته خلاقانه را مخاطب بهتر می شناسد اما با این فرض که کمیت، کیفیت می آفریند، شاید من هم تجربه اش را داشته باشم!
    هدف من از یادگیری خلاقانه نویسی، این است که روزی بتوانم مطالبی ارزنده و مفید اما جذاب و دلچسبی برای مخاطبانم بنویسم تا هر چند اندک هم که شده، خدمتی به اطرافیانم کرده باشم.

    پاسخ

30. سلام و عرض ادب

    تمرین اول:
    1- حس یتیمی داشت مثل یک باغ که باغبان خود را از دست داده است.
    2 – گاهی دلت برای یکی تنگ می شود ولی دوباره که به او نزدیک می شوی تازه یادت میافتد که این انتخاب تو بود که دور شوی از او
    3 – راستی! چرا ما فکر می کنیم پیری برای دیگران است …
    4 – مادر عصبانی شد و در حالی که داشت دور می شد، با صدای بلندی گفت امیدوارم در حسرت یک روز بد بمانی!
    5 – حامد در را باز کرد و وارد اتاق شد در حالی که می خواست توضیح دهد که چه شده، این فکر از سرش گذشت که گاهی فقط سکوت می تواند او را آرام کند…

    تمرین دوم:
    اکنون در حال یادگیری نویسندگی خلاق هستم و تجربه ای در این زمینه ندارم و هدفی که در نظر گرفتم و بیشتر بهم انرژی میده فکر کردن به اینه که بتونم یه اثری از خود روی زمین باقی بزارم و فقط مصرف کننده صرف نباشم.

    پاسخ