معرفی کتاب نوشتاردرمانی (راهنمای نوشتن در مشاوره و روان‌درمانی)
کتاب نوشتاردرمانی (راهنمای نوشتن در مشاوره و روان‌درمانی) را ژیلی بولتون، استفان هاولت، کالین لاگر و جینی کی.رایت. نوشته و در سال 2004 منتشر کرده‌اند. این کتاب در ایران با ترجمه دکتر مهشاد محمد نوری (با مقدمۀ دکتر کیانوش هاشمیان) در 440 صفحه چاپ شده است. (چاپ اول سال 1392)
درباره کتاب نوشتاردرمانی
ژیلی بولتون دربارۀ موضوع این کتاب می‌نویسد:
وقتی در دهۀ سی‌ام زندگی‌ام بودم، نوشتنِ درمان‌بخش مرا از نو بنا نهاد؛ آن‌چه در این نوشتن وجود دارد، سلامت روانم را حفظ کرد. بنابراین فکر کردم که آن روش می‌تواند برای سایر افراد موثر واقع شود. از آن پس، زندگی کاری‌ام را وقف آن کردم: برای بیماران و مراجعان و برای مسئولانِ درمان‌بخش و حفظ سلامتی، پزشکان و سایر مسئولان. این اواخر ما آن را «نوشتنِ تمرینیِ بازتابی برای رشد حرفه‌ای» نامیده‌ایم.
بخشی از مقدمۀ دکتر کیانوشِ هاشمیان:
نوشتاردرمانی شیوۀ درمانیِ موثری است برای مراجعانی که احساس می‌کنند نیاز به شنیده‌شدن ندارند و می‌توانند احساس خود را برروی کاغذ بیاورند و به تدریج که نگارش ادامه پیدا می‌کند در وضعیت برون‌ریزی هیجانی قرار می‌گیرند و احساس آرامش می‌کنند. یکی از مزایای اصلی نوشتادرمانی ارتباط خاصی است که شخص با خودش به وجود می‌آورد. این روش در جهتِ رشد تفکر و افزایشِ آگاهیِ شخص نویسنده بسیار موثر است. کتاب راهنمای نوشتاردرمانی در مشاوره و روان‌درمانی نه تنها به موضوعات نظری نوشتن به عنوانِ یک شیوۀ درمانی می‌پردازد، بلکه راه پژوهش را در این شیوه باز می‌کند.
این کتاب جزو کامل‌ترین کتاب‌های این زمینه است- صد حیف که ترجمۀ خوبی ندارد. (به نظرم این کتاب می‌توانست ترجمۀ بهتری داشته باشد و خوانِشِ آن را راحت‌تر کند. در برخی قسمت‌ها ترجمه کاملاً تحت‌الفظی است و این قضیه فهم مطلب را دشوار می‌کند. مثلا در پاراگرافی که در قسمت نویسنده آورده‌ام- عبارتِ سخت‌فهمِ نوشتنِ تمرینیِ بازتابی… می‌توانست بسیار بهتر ترجمه شود. ضعف دیگر ترجمه این است که زبان اصلیِ تمام عباراتِ تخصصی متن، در پانوشت نیامده است تا خوانندۀ مسلط به زبان انگلیسی بتواند خودش ترجمه‌ای روان‌تر از برخی عبارات داشته باشد.)
کتاب نوشتاردرمانی شناخت نسبتاً کاملی از نوشتاردرمانی در اختیارمان قرار می‌دهد. به نظر من این کتاب می‌تواند سرچشمه باشد و بعد از خواندنش با موضوعات مرتبط با نوشتاردرمانی نیز آشنایی پیدا می‌کنیم؛ و دقیقاً فقط در حد آشنایی و به گوش خوردن، برای درک بهتر موضوعات پیرامون و مرتبط، لازم است تا در زمان مناسب، با صبر و حوصله، دربارۀ آن‌ها بیشتر مطالعه و گوگل کنیم.
نسخه پی‌دی‌اف
نسخۀ پی‌دی‌اف کتاب، در طاقچه با قیمت 27 هزارتومان موجود است و با تخفیف 50 درصدیِ اولین خرید می‌توانید ارزان‌تر هم تهیه‌اش کنید.
طرح جلد، فونت و صفحه‌آرایی
طراحی جلد ساده است و نوشتن به قصد نوشتاردرمانی را به خوبی تداعی می‌کند؛ فردی در حال نوشتن روی یک تکه کاغذ چرک‌نویس.
ترکیب رنگ فیروزه‌ای و نارنجی جلد حس خوب و مثبتی دارد.
کتاب نوشتاردرمانی برای چه کسانی مناسب است؟
خوانندگان اصلی کتاب نوشتاردرمانی، راهنمای نوشتن در مشاوره و روان‌درمانی، روانشناسان بالینی، مشاوران، درمانگران و مددکاران اجتماعی هستند.
این کتاب به نویسندگان، و همچنین افرادی که تمایل دارند از خواص درمانی نوشتن و نوشتن برای توسعۀ فردی، بهره‌مند شوند کمک می‌کند.
به خاطر وجود عبارات تخصصی بسیار، خواندنش برای افراد عادی (مثل من و شما که تخصص روان‌درمانگری نداریم) کاری سنگین و خسته‌کننده است؛ اما برای کسی که قصد دارد دربارۀ این موضوع تحقیق کند منبع خوبی است.
فهرست مطالب کتاب نوشتاردرمانی
این کتاب دارای چهار بخش کلی است که بخش اول به نظریه‌ها و تحقیقات پرداخته است تا علمی‌بودنِ نوشتاردرمانی را ثابت کند. بخش دوم دربارۀ نوشتن در درمان صحبت کرده؛ مثال‌هایی از افراد مختلف می‌زند. و بخش‌های بعدی به ترتیب دربارۀ نوشتنِ برخط (آنلاین) و تمرین بازتابی است.
ستاره
3.75
چون کتاب مفیدی است این نمره را دادم، ولی چون ترجمه‌اش ضعیف است و شفافیت پاراگراف‌ها در بیان منظور، پایین است 1.25 نمره را کم کردم.(صد البته نظر یک متخصص با نظر من تفاوت دارد.)
ناشر
دانژه
قیمت
36 هزارتومان
در بخش‌هایی از کتاب نوشتاردرمانی می‌خوانیم
مراجعان همیشه نیاز به شنیده‌شدن توسط دیگری را ندارند؛ آن‌ها می‌توانند تا حدی به خودشان گوش فرا دهند و روی شناخت خود کار کنند.
ص22
در نوشتاردرمانی تمرکز بر «فرایندهای» نوشتن به «محصولاتِ» نوشتن ارجحیت دارد.
ص23
نوشتن به عنوان یک عنصر درمان، باید همان‌قدر طبیعی باشد که لبخندزدن. اما درست همانگونه که گفتن و شنیدن نیاز به آموزش و مدیریت دقیق دارد، استفاده از نوشتن نیز نیاز به سنجیدن، توجه و استفادۀ مدبرانه دارد.
ص22
درمان نوشتنی برای چه کسانی و تحت چه شرایطی بیش‌ترین تاثیر را دارد؟ برای مثال، بیمارانی که توصیۀ درمانِ نوشتنی برای آن‌ها مفید بوده، بیشتر کسانی بوده‌اند که از شرایط دشوار زندگی، رنج می‌بردند تا افسردگی مزمن. کسانی که این نوع درمان برایشان مفید نبود، «بیمارانِ سایکوپتیک یا پریشان» بودند که نیاز به نظارتِ بیشتری دارند.
ص38
نوشتن به فرد حسِ کنترل و درک می‌دهد. برای نوشتن دربارۀ یک رویداد بسیار استرس‌زا فرد باید آن را به قطعاتی کوچک خرد کند و ناگهان به نظر می‌رسد که آن رویداد بسیار قابل‌کنترل‌تر شده است.
ص55
محققان هشدار می‌دهند که نوشتن نباید جایگزین درمانِ نسخه‌ای شود، و هنوز معلوم نشده است که آیا تاثیر وظیفۀ نوشتن بیش‌از چهار ماه ادامه پیدا می‌کند یا نه؟ بااین‌حال بازخورد فوق‌العاد‌ه‌ای برای یک‌ساعت نوشتن وجود دارد.
ص56
دو ویژگی در نوشتن که سلامتی بیشتر را پیش‌بینی می‌کند: استفادۀ تکراری‌تر از واژه‌های هیجانی مثبت(برای مثال، خوب، شاد، عشق) و همچنین تعداد متعادلی از واژه‌های هیجانی منفی(برای مثال، عصبانی، ضربه، زشت)
ص57
ما دربارۀ جنبه‌های پاسخ به دوز اطلاعاتِ بسیار اندکی داریم(یعنی نمی‌دانیم که آیا درمان نوشتنی بیشتر بهتر از مقدار اندک آن است؟ مقدار بهینه چقدر است؟) و چه انواعی از نوشتن؟ برای چه مدت؟ با چه توالیی؟ کدام جنبه‌ها؟ و غیره، چه نتایج ویژۀ تولیدی؟… تا زمانی که تحقیقاتی با کیفیت بالاتر داشته باشیم که ما را دربارۀ چرا، چه وقت، کجا، روی چه کسی، به وسیلۀ چه کسی، تحت چه شرایطی، یا چه اثرات بعدی یا جنبی آگاه کند، احتمالاً باید با احتیاط بیشتری پیش رویم. (دربارۀ آثار نوشتاردرمانی)
ص60و61
جربر از نوشتن برای کمک به درک خود و پذیرش کار روان‌درمانی‌اش با بیمارانِ پناهندۀ آسیای جنوب شرقی استفاده کرده است(جربر 1996،1994)
دفترهای روزانۀ بازتابی اغلب کاربرد دارند. ارزش یک دفتر روزانه را به عنوان«یک فرایند یکپارچه‌کننده» مورد تاکید قرار می‌دهد؛ برای بی‌نیازی از دیگران، و ایجاد یک فضای درمانی، این مکانی است امن برای گذراندن تجربه‌ها و هیجان‌ها، تجربه‌ها و هیجان‌های هرچند بد. بعداً می‌توان آن‌ها را به گونه‌ای ایمن‌تر، در زمانی دیرتر مرور کرد: یک موضوع همانگونه که هنگام نوشتن بوده، بر صفحۀ کاغذ باقی خواهد ماند؛ ولی نویسنده حرکت خواهد کرد و قادر به ارزیابی دربارۀ موقعیت، احساسات و افکار در مورد آن موضوع خواهد شد. همچنین دفتر روزانه را فضای بازی می‌نامد:« فضایی برای اکتشاف و تأیید».
ص379
همصحبت اولیۀ یک قطعه نوشته، خود نویسنده است. نویسنده می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا نوشته را با دیگری سهیم شود یا نه، و آن شنونده چه کسی باید باشد. نویسنده حتی می‌تواند انتخاب کند که آن را نخوانده، دور بیندازد. می‌تواند نخوانده و سهیم نشده(قبل از خواندن یا سهیم‌شدن) تا هرزمان که بخواهد، آن را نگه دارد.
ص 379
ما به دو پیش نیاز برای موفقیت در نوشتن تمرینِ بازتابی نگاهی انداخته‌ایم: اطمینان به فرایند و ایمان به خویشتن. سومین پیش‌نیاز عشق است. این یک فرایند بخشنده، آرام و عاشقانه است. درمانگران و روانشناسان بالینی به این نکته توجه کرده‌اند که چگونه افراد با سهل‌گیری بر خود احساس می‌کنند که به خود اجازه می‌دهند که بدونِ بازداری- برای خود- بنویسند.
ص380
نویسنده: فاطمه ابراهیمی