رادیو خودرنگ | ناهید عبدی و شاهین کلانتری

خودرنگ چیست؟

بهمن فرسی در مقدمۀ دفتر شعر «خودرنگ» می‌نویسد:

«خودرنگ» را من از دنیایِ قالی به قرض گرفته‌ام، قالیکار!ها خودرنگ به آن‌گونه از قالی می‌گویند که رنگِ دستیِ عاریتی ندارد. هر رنگ که در آن است، رنگِ خودِ پشم است. یعنی چند پرده سیاه، چند پرده سفید، چند پرده قهوه‌ای، و یکی دو پرده خاکستری: سرراست از تن حیوان تا تنِ قالی.

قالیِ خودرنگ از بابت طرح و نقش هم پاک از آهار زدگی‌ها و تمجمج‌های حسابی و هندسی‌ست. سراسرِ نقش آن خلاصه می‌شود در چندگونه برگ و بوته و درخت، یکی دو گونه مرغ و چهارپا و همین. با آن‌که قرینه‌سازی در نقشِ قالی از پایه‌های کار است، اما در قالی خودرنگ قرینه‌ها هر کدام ساز خودشان را می‌زنند و چندان انگ و جذب! و از قالب درآمده نیستند. و همین آن‌را طبیعی‌تر و دلپذیرتر می‌کند.

قالی خودرنگ بها و بازار چندانی هم ندارد. این قالی، قالیِ کیسه‌های لاغر و پسندهای دیگر! و اندکی التفات به اصل قضیه! است.

امیدوارم رنگ رادیو خودرنگ نیز، رنگ خودرنگی باشد.

قسمت پنجم

در این برنامۀ 10 دقیقه‌ای می‌شنوید:

اهمیت دیدن و خواندن مصاحبه‌های الهام‌بخش
دربارۀ زندگی هنرمندانۀ ایران درودی
برنه براون و نگاه متفاوت او به آسیب‌پذیری

قسمت چهارم

در این برنامۀ 10 دقیقه‌ای می‌شنوید:

هدف‌گذاری؛ موضوعی کلیشه‌ای اما بسیار مهم
چرا اهداف اول سال کم‌تر محقق می‌شوند؟
اهدافی که باعث آرامش می‌شوند
یک خاطره از فرآیند قیمت‌گذاری در یک شرکت بزرگ

قسمت سوم

در این برنامۀ 10 دقیقه‌ای می‌شنوید:

دربارۀ کتاب صداهایی از چونوبیل و سوتلانا الکسیویچ
اهمیت نگاه بلند مدت در شرایط بحرانی
اهمال‌کاری مهلک ما
داروین و بحث تطبیق‌پذیری

قسمت دوم

در این برنامۀ 10 دقیقه‌ای می‌شنوید:

تولید محتوا در پشت بام!
داستان افول بت‌من
مقابله با بی‌نقص‌گرایی و کمالگرایی
مزیت تنهایی

 قسمت اول

در این برنامۀ 10 دقیقه‌ای می‌شنوید:

چرا رادیو خودرنگ؟
دربارۀ زندگی در ایران امروز
کار و زندگی در روزگار تحریم
نگرانی آینده و کمالگرایی