تاکنون ۵۸ دوره از کلاس آنلاین نویسندگی خلاق، که دورهی اصلی و پایهی مدرسه نویسندگی است را برگزار کردهایم.
چند ماهیست که امکان تازهای برای اعضای تمام دورههای نویسندگی خلاق فراهم کردهایم تا در طول روز چندین مرتبه تمرین مهم آزادنویسی را به آنها یادآوری کنیم؛ قرارهای با من بنویس که از شنبه تا پنجشنبه، روزی ۶ مرتبه تشکیل میشوند و در هر قرار ۲۰ دقیقه آزادانه باهمنویسی میکنیم.
ورود به جلسات روزانهی با من بنویس برای تمام اعضای دورههای نویسندگی خلاق رایگان است.
زمان برگزاری قرارها:
- ۹ تا ۹:۲۵
- ۱۲ تا ۱۲:۲۵
- ۱۵:۳۰ تا ۱۵:۵۵
- ۱۸:۳۰ تا ۱۸:۵۵
- ۲۰:۳۰ تا ۲۰:۵۵
- ۲۲:۳۰ تا ۲۲:۵۵
نحوهی برگزاری قرارها:
هر یک از قرارهای با من بنویس به یکی از انواع نوشتار اختصاص دارد. در این جلسات ابتدا سخنران یک نکته را با سایر اعضا به اشتراک میگذارد و در ادامه تمرینی ارائه میکند و قرار میشود ۲۰ دقیقهی بعدی را به آزادنویسی حول محور آن تمرین اختصاص بدهیم. در پایان هم تجربهی این تمرین را ثبت میکنیم و اگر سؤالی در ذهنمان شکل گرفته بود مطرح میکنیم تا سخنران به آن پاسخ دهد.
موضوع قرارها:
- جلسهی صبح: خاطرهنویسی
- جلسهی ظهر: کپیرایتینگ / مقالهنویسی
- جلسهی بعد از ظهر: نمایشنامهنویسی
- جلسهی عصر: نوشتار درمانی / مقالهنویسی
- جلسهی ابتدای شب: داستان و داستانکنویسی
- جلسهی پایانی: شعرنویسی
نکته: جلساتی که دو موضوع برای آنها لحاظ شده، بهصورت یکروز در میان برگزار میشوند. یعنی روزهای زوج از رأس ساعت ۱۲ جلسات کپیرایتینگ و از ساعت ۱۸:۳۰ جلسات مقالهنویسی را برگزار میکنیم. همچنین روزهای فرد در همین ساعتها به ترتیب جلسات مقالهنویسی و نوشتار درمانی را میآغازیم.
سخنرانان:
- ساعت ۹: افلیا فصیحی
- ساعت ۱۲: پگاه جهانگیرنژاد / پریسا شیری
- ساعت ۱۵:۳۰: شاهین کلانتری
- ساعت ۱۸:۳۰: زهرا مرادپور / مبینا ملکمحمدی
- ساعت ۲۰:۳۰: ماهان ابوترابی
- ساعت ۲۲:۳۰: دانیال مرادی
قرارهای خاطرهنویسی
در این قرارها از تفاوت خاطرهنویسی با دیگر انواع نوشتار آشنا میشویم. یاد میگیریم که با تمرینهایی ساده، به گنجینهی خاطراتی که پس ذهنمان مدفون مانده دست یابیم و مناسبترین روش برای صورتبندی آنها را پیدا کنیم.
خاطرهنویسی به معنای ثبت و توصیف وقایع زندگی از دریچهی چشم خاطرهنویس است و تخیل در آن نقشی ندارد. به همین دلیل است که شاخهای از ادبیات مستند بهحساب میآید. خاطرهنویسی میتواند مستند بر یادداشتهای روزانه و نامهها باشد یا تنها بر حافظهی خاطرهنویس استناد داشته باشد. هرچند که در خاطرهنویسی از قوهی خیال استفاده نمیشود، اما باز هم نمیتوان از آن به عنوان سندی تاریخی استفاده کرد، چرا که عواطف و احساسات و حالات روحی کسی که آن را مینویسد در شکلگیری توصیفات او از وقایع زندگیاش نقش بسیار زیادی دارد. شاید در ابتدای راه خاطرهنویسی این سؤال به ذهنمان برسد که «خاطرات زندگی من چه اهمیتی دارد که آنها را بنویسم؟». در پاسخ به این سؤال، باید به این باور برسید که شما منحصربهفرد هستید. برای خواندن ادامهی مقاله: (+)
قرارهای کپیرایتینگ
در این قرارها با اهمیت کپیرایتینگ در زندگی روزمرهمان آشنا میشویم و میکوشیم با تمریناتی که انجام میدهیم عضلات ترغیبنویسی و اثربخشنویسی قلممان را تقویت کنیم.
اول از همه باید گفت که کپی رایتینگ (Copywriting) هیچ ربطی به قانون کپی رایت (copyright) ندارد. کپی رایتینگ یعنی نوشتن متنهای تبلیغاتی. متنهای تبلیغاتی به دو روش مستقیم و غیرمستقیم منتشر میشوند: ۱- انتشار مستقیم متن تبلیغ (در اینترنت، نشریات و بیلبوردها) و ۲- تبدیل متن به ویدیو یا فایل صوتی (در اینترنت، رادیو، تلویزیون). کپی رایتر فردی است که متنهای تبلیغاتی را مینویسد؛ متنهایی که میتوانند مخاطب را به مشتری تبدیل کنند. خلاقیت یک نویسندۀ تبلیغاتی در نهایت باید به سودآوری منجر بشود و خلاقیت بدون دستاورد ملموس توی تبلیغات جایگاهی ندارد. برای مطالعهی بیشتر دربارهی کپیرایتینگ: (+)
قرارهای مقالهنویسی
در این قرارها از نوشتن مقالههای خلاقانه و نوشتن مقالات تحلیلی به سبک آزمون IELTS صحبت میکنیم.
مقاله چیست؟ مفهومهای تجربی و پویای علوم انسانی چفت و بست محکمی ندارند. برای مقالهنویسی تعریف جا افتادهای نمیتوان یافت. به ویژه که مقاله انواع گوناگونی دارد. مقالهای که با داستانی واقعی یا واقعنما نظر نویسنده را بیان می کند با مقالهای که نظریهای علمی را با دلیل و شواهد ارائه میدهد تفاوتهای بنیادی دارد. برای هر دو نوع نمیتوان اصول یکسانی پیشنهاد کرد. دو گروه اصلی مقاله ها: مقالههای علمی-تحقیقی formal-essays و مقالههای عمومی informal/general essays. مقاله عمومی چیست؟ نوشتهای کوتاه، به نثر، نشان دهندهی نظر نویسنده در موضوعی خاص و محدود، با سبکی بارز، لحنی مناسب، توجه انگیز، قلمی شیرین و رسا، دور از فضل فروشی و خالی از ارجاعهای فراوان و کتابشناسی مبسوط و حتی گاهی بی هیچ یک با ساختاری منسجم، شامل حسن شروع و حسن ختام. مقالهنویسی به این معنی نوشتهای است خواندنی که گاهی پهلو به اثر هنری میزند و در هر زمان نویسندگان آن، بر خلاف مقاله های علمی-تحقیقی، فراوان نیستند. برای آشنایی بیشتر با مقالهنویسی: (+)
قرارهای نمایشنامهنویسی
در این قرارها از اهمیت نمایشنامهخوانی و نحوهی خلاصه کردن نمایشنامهها صحبت میکنیم. همچنین یاد میگیریم از دل نمایشنامههایی که میخوانیم به تمرینهایی برای خلاقانهتر نوشتن دست یابیم و آنها را وارد جعبهابزار نویسندگی خود کنیم.
پیشتر ۲ بار خیز برداشته بودم برای خواندن روزی ۱ نمایشنامه. هر ۲ بار اما وقفههایی پیش آمد. البته هرگز نمایشنامه را از سبد کتابخوانیام حذف نکردهام. اینبار در چالشی ۱۰۰ روزه تا پایان سال میخواهم ۱۰۰ نمایشنامه بخوانم. بیشتر هم سراغ نمایشنامههایی با ۲ شخصیت خواهم رفت (دلیل آن را بهتدریج همینجا خواهم نوشت). باری. میکوشم هر روز نام نمایشنامه، خلاصهی قصهی آن و پارهیی از دیالوگهایش را اینجا همرسان کنم. و اینکه: خلاصهها را بهعمد شکسته مینویسم. برای خواندن خلاصهی انواع نمایشنامهها: (+)
قرارهای نوشتار درمانی
در این قرارها با تمرینهای متنوع نوشتار درمانی آشنا میشویم.
جسم ما برای تخلیه فضولات خود مکانیسمی اجباری دارد. چه بخواهیم و چه نخواهیم، بدنمان مواد زائد را حتی گاهی بدون دخالت آگاهانۀ ما، دفع میکند. هدف از نوشتاردرمانی، سلامت و بهداشت ذهن است. در نوشتاردرمانی، تلاش میکنیم ذهن و روحمان را پاکسازی کرده و از احساسات خودتخریبی مانند خشم، نفرت، احساس گناه، ناامیدی و … رها شویم. با یادداشتهای روزانه، سطل زبالۀ ذهن را خالی میکنیم و از نشخوار خاطرات منفی گذشته دست برمیداریم. ما با یادداشتهای روزانه: زخمهای درمان نشده و تاولهای روحمان را پیدا میکنیم. فحش میدهیم. هذیان میگوییم. خشممان را خالی میکنیم و بعد از نوشتن، احساس آرامش و سبکی، تمام وجودمان را در بر میگیرد. گاهی که انبوهی از خاطرات شیرین و احساسات مثبت، ما را به هیجان میآورد؛ تحمل این حجم از بارِ احساسی را نداریم، پس آنها را مینویسیم. افکارمان را دربارۀ عشق، نوعدوستی، رؤیاهای زیبا و اهداف متعالی، به کلمات تبدیل میکنیم و آنقدر مینویسیم که آرام شویم. این نوع نوشتن، ابزار پشتیبان روحیهمان میشود. در نوشتاردرمانی، آگاهانه و هدفمند مینویسیم. انواع احساسات منفی را از ناخودآگاهمان پاک میکنیم و با برونریزی حالات غمگینانهمان، به فردی شاد و فعال تبدیل میشویم. با نوشتن، افکار و رفتارمان را کنترل میکنیم و از سلطۀ آنها رها میشویم. برای آشنایی بیشتر دربارهی نوشتار درمانی: (+)
قرارهای داستان و داستانکنویسی
در این قرارها با عناصر داستاننویسی آشنا میشویم. همچنین میآموزیم داستانک یا داستانهای مینیمال بنویسیم.
داستانها سبکی از نوشتار هستند که پند و یادگیری به همراه دارند. عنصر خیال در این سبک بسیار پررنگ است که مامن و پناهگاهی در برابر دنیای واقعی میسازد. داستان قالبی قوی برای انتقال مفاهیم و آموزهها است. اولین داستانهای مکتوب به کتابهای مقدس ادیان مختلف برمیگردد. در کتاب «جهان داستان» که یکی از مرجعهای آموزش داستاننویسی است، جمال میرصادقی میگوید: «داستان (Story)، به مفهوم عام آن نقل (مکتوب یا شفاهی، واقعی یا خیالی) عملی است بر حسب توالی زمان؛ یا به عبارت دیگر، داستان، توالی حوادث واقعی و تاریخی یا ساختگی و ابداعی است. بنابراین تسخیر عمل به وسیلهی تخیل را ارائه میدهد.» برای مطالعهی بیشتر: (+)
قرارهای شعرنویسی
در این قرارها یاد میگیریم شعر بسراییم و با تمرینهایی که ارائه میشود، میکوشیم بر ترس از شعرنویسی غلبه کنیم.
بههرحال باید این را قبول کرد: همیشه برای همهچیز توضیحی علمی وجود دارد. البته میتوان به شعر پناه برد، یا با اقیانوس عهد دوستی بست، به صدایش گوش داد یا نیز به رازهای طبیعت همچنان اعتقاد داشت. ایدهی رابطهی اقیانوس و شعر از مجموعه داستان پرندگان میروند در پرو میمیرند اثر رومن گاری (Romain Gary)، رماننویس فرانسوی، شکل گرفت. همینطور عبارتهایی مثل «کمی شاعر، کمی خیالپرست»، «هزارهزار شاعر» و… از همین مجموعه الهام گرفته شدهاند. شعر، فراتر از شعر است. رابرت فراست (Robert Frost)، شاعر آمریکایی، دربارهی شعر میگوید: «شعر با خیال و زیبایی آغاز میشود و با حکمت پایان میگیرد.» برای آشنایی بیشتر شعرنویسی: (+)
برای این که شما عزیزان هم در این قرارها همراهمان باشید و ۱۲۰ دقیقه از هر روزمان را به باهمنویسی اختصاص دهیم، میتوانید در دورهی بعدی(۵۹) نویسندگی خلاق شرکت کنید: کلاس آنلاین نویسندگی خلاق
