روز امید و شادباش‌نویسی | یک نوشتار نوروزی از جنس امید

«امید و شادباش‌نویسی» عنوان روزی خجسته است که از دیرباز توسط پیشینیان خوش‌ذوق و آینده‌نگرمان به این نام مزین شده است و رسم و آیین کهنی را در دل خود دارد که شور و نشاط و امید به زندگی را برای همگان به ارمغان می‌آورد.

واقعیت این است که در عصر کنونی و این آشفته‌بازار، شاید بیش از هر زمان دیگری به «امید» نیاز داشته باشیم. روزگاری که تاریکی بر نور مستولی گشته است، بزرگداشت این رسم‌های دیرینه می‌تواند تلنگری باشد تا این مراسم را زنده نگه داریم و دوباره نور امید و بارقه‌ی درخشش آن در دل انسان‌ها زنده شود. بدین‌گونه نسبت به شناخت فرهنگ، تاریخ و آیین کهن مردم پارسی هم آگاهی بیشتری می‌یابیم.

خوشبختانه در گاه‌شمارهای ایرانی درباره‌ی این ایام باشکوه با ذکر دلیل نام‌گذاری این روز و مناسبت و رخدادهای تاریخی مهم مطابق با آن اطلاعات مفیدی ثبت شده است.

پس تا پایان مقاله با ما همراه باشید تا بیشتر شما را با روز امید و شادباش‌نویسی آشنا کنیم و در ادامه به نوشتن متن روز شادباش‌نویسی بپردازیم.

مخاطبان این مقاله چه کسانی هستند؟

کسانی که می‌خواهند از فرهنگ و تاریخ پارسی بیشتر بدانند و ایام نیک را با شادباش گویی به یکدیگر گرامی دارند می‌توانند از این مقاله بهره ببرند. اگر شما هم دوست دارید در آگاه کردن دوستان و عزیزان خود با آداب و رسوم باستانی‌مان نقشی داشته باشید، در انتهای مقاله تعدادی پیام و متن روز شادباش‌نویسی را برایتان آورده‌ایم تا از آن‌ها ایده بگیرید و شما هم این روز را به عزیزانتان تبریک بگویید.

آنچه که در این مقاله می‌خوانیم:

• روز امید و شادباش‌نویسی چه روزی است
• چگونه برای روز امید و شادباش‌نویسی متن بنویسیم
• نوشتن پیام تبریک
• تاریخ روز امید و شادباش‌نویسی
• آیین روز امید و شادباش‌نویسی

روز امید و شادباش‌نویسی چه روزی است

یکی از آیین‌های فراموش شده در نوروز باستانی، نکوداشت روز امید و شادباش نویسی است.

در گاه‌شمار ایرانی روز ششم فروردین (خردادروز) به نام روز امید و شادباش نویسی نامگذاری شده‌است.

خردادروز از فروردین ماه در تقویم سعدی و خورازمی را با نام‌های هودرو یا هفدورو به معنی روزی که هفتاد و دو رویداد سرنوشت‌ساز در تاریخ ایران رخ داد، می‌شناسند. بدین ترتیب روز ششم فروردین را روز «نوروز‌بزرگ» نیز می‌خوانند.

در متن پهلوی رویدادهای بسیاری در «ماه فروردین، روز خرداد» منسوب شده است. از جمله:

• روز پیدایی کیومرث و هوشنگ،
• روییدن مشیا و مشیانه،
• تیراندازی آرش شیواتیر،
• غلبه سام نریمان بر اژی دهاک،
• پیدایی دوباره کیخسرو جاودان شاه ایران
• روز همپرسگی زرتشت با اهورامزدا

همچنین این روز را اسپیدانوشت هم می‌نامند که از خجسته روزهای ایرانیان باستان است؛ جشنی که در آیین کهن ایرانی‌ها همراه با شادی و آب پاشی برگزار می‌شد.

از این جهت، این روز را «روز امید» می‌نامند، زیرا معتقدند:

امید داشتن به چیزی باعث می‌شود که آن چیز در اختیار شما قرار گیرد، حتی اگر آن چیز وجود نداشته‌باشد.

در این روز، امید به پیداشدن مجدد کیخسرو جاودان و نجات‌بخش می‌رود. نوید داده شد که سوشیانت در این روز ظهور خواهد کرد، جهان را پر از عدل و داد می‌کند و ظلم و ستم را ریشه‌کن می‌نماید.

در تقویم اوستایی ششمین روز هر ماه، خرداد نام دارد به معنی تندرستی و نیز نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان درگاه خداوند است. ششمین روز فروردین ماه در ایران باستان به نام «روز امید و شادباش نویسی» مزین شده و رسم بر این بوده که ایرانیان آرزوهای خود را نوشته و به یکدیگر می سپردند. همانطور که قبلا ذکر شد در این روز خجسته رویدادهای مهمی رخ داده و برای ایرانیان باستان بسیار مقدس بوده.

چگونه برای روز امید و شادباش‌نویسی متن بنویسیم

یکی از آیین‌های بسیار زیبا که از دوران کهن به‌جا مانده است و همه ساله در ایام نوروز همراه با فرارسیدن فصل بهار، فصل رویش و زایش طبیعت، ایرانیان به همدیگر نوید آغاز سال نو را می‌دهند، «روز امید و شادباش‌نویسی» است. طبق آیین زرتشت در این روز (ششم فروردین) همگان در قالب نامه پیام‌های تبریک خود را که به واژه‌ی شادباش معروفند روی کاغذ نگاشته، همراه با نقاشی یا هدیه‌ای به یکدیگر می‌دهند و این روز را گرامی می‌دارند. در واقع با این رسم، آرزوها و خواسته‌های نیک خود را به‌هم می‌سپارند. نوشتن آرزوها و اهداف از دیرباز مورد توجه ایرانیان بود. آن‌ها به نوشتن برای تحقق‌یافتن امیدها و آرزوهایشان باور داشتند. (+)

یکی از شادباش‌هایی که به همدیگر می‌دهند نوید پیروزی نور بر تاریکی یا همان امید است.

امید نشانه‌ی داشتن حال خوب در سالی جدید و نیکو است.

نوشتن پیام تبریک

نوشتن پیام تبریک یا شادباش از دیرباز مورد توجه ایرانیان بوده. ما همواره به مناسبت‌های مختلف از جمله آغاز سال نو با ارسال پیام یا کارت پستالی زیبا که نشان از تحول طبیعت و شروع سال جدید داشت به یکدیگر شادباش می‌گفتیم و برای هم آرزوی سلامتی، پیروزی و سعادت داشتیم. در ایام قدیم معمولا پشت کارت را با دست‌خط خود می‌نگاشتیم و امضا می‌کردیم. گاهی این کارت‌پستال‌ها را به‌همراه یک نامه برای عزیزانمان می‌فرستادیم.

در ذیل نمونه هایی از متن‌نوشته‌هایی که در آن از واژه‌ی امید و شادباش استفاده شده است را با هم می‌خوانیم:

(1)

ممکن است همیشه زندگی راحتی نداشته باشی

ممکن است نتوانی همه‌ی مشکلات جهان را به یک‌باره حل کنی

اما هرگز اهمیتی که می‌توانی داشته باشی را دست کم نگیر

زیرا تاریخ نشان داده که شجاعت می‌تواند مسری باشد

و امید می‌تواند در هر شرایطی جوانه بزند

روز امید بر ایرانیان خجسته باد.

(2)

امید
در رویاها

در تخیل

و در شجاعت کسانی است که جرات می‌کنند رویاهای خود را به واقعیت تبدیل کنند.

عزیزم، روز امید بر تو مبارک

(3)

آرامش سهم کسانی است

که بی‌منت می‌بخشند،

بی‌کینه می‌خندند،

و در نهایت با سخاوت محبت‌شان را اکرام می‌کنند.

روز امید و شادباشی‌نویسی بر تو ایرانی تهنیت باد.

(4)

برای زندگی خوب فقط امروزت را دریاب و در لحظه‌ی حال زندگی کن.

چون گذشته از دست رفته است و آینده توهمی بیش نیست.

روز امید گرامی باد.

 

نمونه‌هایی از شادباش بهار و تبریک سال نو:

(1)

سرود زندگی سر کن،

لباس سروری بر کن،

بنه از سر کلاه یأس و نومیدی،

بهارت را بهاران کن،

زمینت را گلستان کن

که نوروز تو هر روزت

و هر رو تو نوروزت

 

(2)

بهار زندگی انگشتری‌ات شده است

و

نوروز روزگار

نگین آن

نوبهارت نوبهاران

 

(3)

پرده بردار،

پنجره بگشای،

سقف شیشه کن،

کف آینه

که بهار «نور» میهمان تو است.

 

(4)

بهار عشق،

نوروز اندیشه،

پیوند پایدار

«عشق و اندیشه»

مبارک باد.

 

(5)

بهارمان می‌آید تا

بر گونه‌های از مهر تافته‌مان بوسه زند،

بهارمان می‌آید تا

بر لب‌های تشنه در یادگیری‌مان

آب حیات بخشد.

 

(6)

بهارتان

بهارمان

بهارشان

بهاران باد

به آنان که…

کمال می‌جویند،

جلال می‌آفرینند،

جمال می‌بخشند.

 

(7)

«بهار»

با همه زیبایی‌هایش فرارسیده است و

به زمین ما، و زمینیان،

حیات و شکوفایی تازه بخشیده است.

ما نیز می‌رویم

که پرشکوه‌ترین بهار زندگی‌مان را؛

بهار عشق و انسانیت را،

نه فقط در سرزمین خود-

که همواره

گاهواره عشق و معرفت انسان‌ها بوده است-

بلکه در سرزمینی به پهنای جهان بشری

برپا داریم.

 

تاریخ روز امید و شادباش‌نویسی

همانطور که پیش‌تر ذکر شد ششم فروردین ماه مصادف است با «روز امید و شادباش نویسی» که در تقویم ایرانی سال 1402 روز یکشنبه 6 فروردین، مطابق با 26 مارس2022 است.

از منظر بسیاری از موبدان و محققان زرتشتی، زادروز پیامبر «آشو زرتشت» نیز در همین روز است.

به همین مناسبت در چنین روزی، زرتشتیان در نیایشگاه و آتشکده‌های شهرهای زرتشتی‌نشین دور هم جمع می‌شوند و آیین‌های مخصوص خود را به‌جا می‌آورند.

آیین‌های بزرگداشت زادروز زرتشت عبارتند از:

گوش فرا دادن به سخنرانی‌های مذهبی درباره‌ی زرتشت و نوروز

خواندن کتاب زرتشت «اوستا»

آب پاشیدن به یکدیگر

پخش کردن آویشن و سنجد

دود کردن اسپند

دف نوازی و خواندن گاتا

آیین روز امید و شادباش‌نویسی

از مهم‌ترین رسوم و آیین «روز امید» می‌توان به نوشتن شادباش‌هایی همراه با ذکر نیکی‌ها و دعای خیر برای یکدیگر، هدیه دادن و همچنین آب‌پاشیدن به منزله‌ی روشنایی‌بخشی اشاره کرد.

سخن پایانی

ایرانیان نوروز را آغازگر رستاخیز طبیعت، گاه رویش و زایش باغ و بوستان می‌دانند و بر این باور هستند که در نوروز، همزمان با طبیعت، باید روزگار نو و جدیدی را با روان و نگرشی نو، در تن‌پوش تازه‌ای آغاز کنند. [+]

لازم به ذکر است واژه‌ی نوروز، از فارسی میانه و برگرفته از زبان اوستایی است و امروزه این واژه به‌طور عام به اعتدال بهاری و آغاز سال نو اطلاق می‌شود اما در معنای خاص، همانطور که در این مقاله ذکر شد برای ششمین روز فروردین یا خردادروز به‌کار می‌رود که همان روز امید و شادباش‌نویسی است.

 

اگر شما هم دوست دارید برای این روز نوشتن پیام تبریک را تمرین کنید، می‌توانید زیر همین مقاله متن‌های تبریک و شادباش خود را ارسال کنید تا توسط تیم مدرسه نویسندگی بررسی و ارزیابی شود. 

شاید هم هدیه‌ای به پاس روز امید و شادباش‌نویسی تقدیم بهترین متن شد.

پس منتظر شادباش‌های شما همراهان عزیز مدرسه نویسندگی برای بزرگداشت روز امید هستیم.

 

منبع: برداشتی از کتاب جشن‌ها و آیینهای ایرانی از دیروز تا امروز | تألیف منصوره میرفتاح

نویسنده: فریبا نبی‌زاده